rezonansu magnetycznego
Encyklopedia PWN
magnetochemia
dział chemii fiz. zajmujący się badaniem wzajemnej zależności między strukturą elektronową i molekularną substancji a jej właściwościami magnet. (magnetyzm).
[gr.],
fizyk brytyjski
fiz. zjawisko polegające na zwiększeniu (ok. 1000 razy) intensywności sygnału rezonansu magnetycznego jądrowego (NMR) wskutek zwiększenia nasycenia rezonansu paramagnetycznego elektronowego;
zjawiska polegające na zmianie właściwości magnet. ośrodków materialnych (ciał stałych i cieczy tzw. magnetycznych) pod wpływem naprężeń i deformacji towarzyszących rozchodzeniu się fal sprężystych w tych ośrodkach i odwrotnie, na pojawieniu się naprężeń i deformacji ciał podczas ich magnesowania (magnetostrykcja);
Lauterbur
chemik amer.;
[lạutərbər]
Paul, ur. 6 V 1929, Sidney (stan Ohio), zm. 27 III 2007, Urbana (stan Illinois),
MRA, ang. Magnetic Resonance Angiography, angiografia rezonansu magnetycznego,
metoda wizualizacji naczyń krwionośnych na podstawie obrazów tomograficznych, z wykorzystaniem jądrowego rezonansu magnet. (angiografia).
